Παρασκευή απόγευμα και ο μικρός(μεγάλος πια...)αρχίζει να έχει μια γκρίνια,να του φταίνε όλα και να βαριέται...Κι όπως καταλαβαίνετε το πήρα το μήνυμα...Κάτι έπρεπε να κάνουμε,αλλά τι??Αφού του πρότεινα τα γνωστά,καθημερινά και συνηθισμένα και τα απέρριψε όλα,σκέφτηκα να κάνουμε κάτι με papier mache,μια τεχνική που δεν την είχαμε δουλέψει ποτέ μέχρι τότε.
Και ξεκινήσαμε λοιπόν:
Πήραμε εφημερίδες και φτιάξαμε μια μπάλα
Πήραμε χαρτοταινία και τυλίξαμε την μπάλα
Πήραμε ένα κομμάτι χαρτόνι,φτιάξαμε ένα κύλινδρο,σε τέτοιο μέγεθος ώστε να χωράει μέσα το δάχτυλό μου,και το κολλήσαμε με χαρτοταινία στη θέση του λαιμού.Πήραμε ένα κομμάτι εφημερίδα,το πλάσαμε έτσι ώστε να μοιάζει με μύτη και το κολλήσαμε και αυτό σε ανάλογη θέση
Τώρα ήταν η σειρά των πινέλων,επιλέξαμε ότι θέλαμε η κούκλα μας να έχει απαλό ροζ χρώμα επιδερμίδας
Αυτό ήταν από δω και πέρα μπορούμε να κάνουμε όοοοοτι θέλουμε...Εμείς με μαρκαδόρους ζωγραφίσαμε τα μάτια και τα χείλια,φτιάξαμε φρύδια και γυαλιά από συρματάκια πίπας,μαλλιά από ένα παλιό κασκόλ,για ρουχαλάκι φορέσαμε ένα βρεφικό ζακετάκι
Έτοιμος ο καινούριος μας φιλαράκος!!!!Και το όνομά του? Πετρικλής!!!
Και το παιχνίδι ξεκινάαα!!!Η φωνή μου φιλοξενεί την φωνή του Περικλής και αρχίζει και εξιστορεί διάφορες περιπέτειες και αρχίζει και πετάει μέσα στο δωμάτιο...και κάποια στιγμή ρωτάει τον ταρζανάκο μου:
-Θέλεις να ανέβεις στην πλάτη μου να πετάξουμε παρέα??
-Ναιιιιι,(εμ...τι άλλο θα απαντούσε...)
-Ωραία πρέπει να επαναλάβεις τα μαγικά λόγια μετά από μένα!!!
Άμπρα κατάμπρα
-Αμπα κατάμπα
-Σουκουτουμπέ
-Σουκουμπέ
-Μάγια δεθείτε ντεεεεε
-Ντεεεεεεε
-Ωραία,φτερνίσου 3 φορές
-Ατσούυυυ,ατσουυυύ,ατσουυυυυυυυυυύ
-Ωραία,κανε 3 κολοτούμπες στον αέρα!
-.............(φαντάζεστε τι έγινε...)
-Ωραία,τωρα είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε!!!!ΑΛΛΑ,υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας!!!Όση ώρα πετάμε πρέπει να έχεις κλειστά μάτια!!!Άν ξεχαστείς και τα ανοίξεις....τότε θα πέσουμε κάτω σαν....καρπούζια...Έτοιμος????
-Ναιιιιιιιιιιιι!!!
-Ωραίαααα!!!Ανέβα στους ώμους μου,κλέισε τα μάτια σου!!Έτοιμος???
-Ναιιιιιι!!!
-1!2!3!Φυγαμέεεεεεεε!!!!!!
Και όπως έχει κλειστά μάτια,τον παίρνω αγκαλιά και του κάνω πως πετάει και αρχίζουμε και πετάμε,και γελάμε και γελάμε και πετάμε... και πετάμε και γελάμε....και...ανοίγει τα μάτια του...και ωωωωππππ...πέφτουμε κάτω και γελάμε και γελάμε...!!!!
Όμως εκτός από το καθημερινό παιχνίδι,ο Περικλής αποδείχτηκε πολύ σημαντικό εργαλείο για μένα.Πολλές φορές τα παιδιά εκφράζονται στις κούκλες πολύ πιο ανοιχτά απ'ότι στην μαμά ή στον μπαμπά..Μιλήσανε πολλές ώρες οι δυο τους,για διάφορα θέματα...Περικλής και Ταρζανάκος!!Έτσι και εγώ πήρα τις πληροφορίες που ήθελα...Πρόσφατα περάσαμε μια ίωση,με έντονους πόνους στο λαιμό,περάσαμε 2 μέρες...μέσα στην γκρίνια και την μουρμούρα...Το μόνο τον έκανε να ξεχνιέται ήταν ο Περικλής και το Toy Story...χαχα!!!
Δοκιμάστε το!!!!
Τα υλικά υπάρχουν στο σπίτι και σας εγγυώμαι ότι θα περάσετε πολύ-πολύ όμορφες στιγμές,γεμάτες γέλιο!!!!
Καλή Διασκέδαση!!!!
Βούλα!
