Σκέψεις μιας μαμάς!!!

  Μέρες τώρα που πηγαίνω στην παιδική χαρά με τον μικρό μου,παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και διάφορες σκέψεις κάνουν βόλτα από το μυαλό μου.Βλέπω μαμάδες πάνω-κάτω στην ηλικία μου και σκέφτομαι πως μεγαλώνουμε σιγά-σιγά.Πριν χρόνια,ήμασταν εμείς παιδιά και παίζαμε στην παιδική χαρά με τις δικές μας μαμάδες να μας συνοδεύουν,ύστερα μεγαλώσαμε,πηγαιναμε σχολείο και οι μανάδες καρδιοχτυπούσαν για το τι σκαρώναμε...μας κυνηγούσαν να διαβάσουμε,να φάμε,να κοιμηθούμε...Μεγαλώσαμε κι άλλο φτάσαμε στο Λύκειο,φύγαμε για πενταήμερη που την περιμέναμε πως και τι και από πίσω οι μανάδες να καρδιοχτυπούν να γυρίσουμε πίσω γεροί και δυνατοί.Άρχισαμε να βγαίνουμε, και αυτές εκεί, να καρδιοχτυπούν και να ξενυχτούν πίσω από την πόρτα και περιμένουν να μας ακουσουν οτι γυρίσαμε για να πέσουν ήρεμες για ύπνο, κι ας ήταν ξημερώματα.Κι ύστερα μεγαλώσαμε ακόμα πιο πολύ και ήρθε η ώρα που αποφασίσαμε πως μπορούμε να ζήσουμε μόνες,κι αυτές πάλι εκεί...βράχος...με δάκρυα στα μάτια να μας αποχαιρετούν, γνωρίζοντας πια πως είναι η ώρα να ανοίξουμε τα δικά μας φτερά.Μεγαλώσαμε ακόμα περισσότερο και ο Θεός μας χάρισε το ωραιότερο δώρο της ζωής,τα αγγελούδια μας,και τότε ήταν πάλι εκεί ακόμα πιο βράχος να μας στηρίζουν με όλο τους το είναι...
  Και τώρα βλέπω αυτές τις μαμάδες στην παιδική χαρά να έχουν πάρει τον ρόλο της γιαγιάς!!!Και εμείς οι μαμάδες της νέας φουρνιάς να τρέχουμε,να παίζουμε,να κάνουμε κούνια και τραμπάλα μαζί με τα μικρά μας,και να γελάμε γεμάτες περηφάνεια γι'αυτά.Κι όταν αυτά εξαντληθουν από το πολύ παιχνίδι και πέσουν για ύπνο,τότε ξεκινάει ο ''χορός'' για εμάς!Τα ξιδευόυμε με το μυαλό μας,χρόνια πολλά μπροστά,δεκαέτιες...για το πως θα είναι η ζωή τους μεγαλώνοντας,τι δυσκολίες θα συναντήσουν,θα τα καταφέρουν,θα έχουν αλλάξει τα πράγματα ή θα ζουν κι αυτά μέσα στην αβεβαιότητα...Όλα αυτά σκεφτόμαστε καθέ μέρα και τότε έρχεται η δικιά μας μαμά και μας κανει μια ζεστή αγκαλιά και με το βλέμα της,μας λέει ότι όλα καλά θα πάνε!

                                                           Βούλα