Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Attachment parenting!


             

  Μέρες τώρα σκεφτόμουν αν πρέπει να γράψω γι'αυτό το θέμα,γιατί συνήθως σηκώνει αντιδράσεις.Τελικά αποφάσισα να γράψω.
  Ναι!Είμαι οπαδός του όσο μπορώ και όσο γίνεται,και τώρα που ο μικρός μου κοντεύει τα δυο,και βλέπω τα αποτελέσματα, είμαι πολύ ευχαριστημένη.
  Θυμάμαι οτι όταν γέννησα,μου έλεγαν:"α!Μην το κουνάς γιατί θα μάθει στο κούνημα....","α!Μην το πέρνεις αγκαλιά γιατί θα μάθει στις αγκαλιές...",α!μην τρέχεις όταν κλαίει,γιατί θα γκρινιάζει συνέχεια..."
 και εγώ ήθελα να τους πω"α!Αει παρατήστε με επιτέλους!!!!Το δικό ΜΟΥ παιδί,θα το μεγαλώσω όπως κρίνω ΕΓΩ σωστό",παρ'όλ'αυτά δεν μίλαγα,αλλά 'εκανα αυτό που πίστευα και 'οπως δείχνουν τα πράγματα καλά έκανα!!!
  Το χειρότερο για μένα ειναι ότι πολλά απο αυτά μου τα έλεγαν μανούλες.
Σκεφτείτε  ένα πλασματάκι να έχει δημιουργηθεί μέσα μου,να ζει και να αναπτύσσεται από μένα και οι μόνοι ήχοι που γνωρίζει να είναι οι χτύποι της καρδιας μου και η φωνή μου,και ξαφνικά  γεννιέται και έρχεται αντιμέτωπο με ένα σωρό ερεθίσματα,πως γίνετε να μην το συνοδεύει η αγκαλιά μου,η φωνή μου,η μυρωδιά μου?
  Σκεφτείτε να κλαίει ένα μωρό μέσα στην νύχτα,γιατί πολύ απλά θέλει την μανούλα του,τι ανακούφιση θα νιώσει όταν την δει!Όταν νιώσει την αγκαλιά της!Πολλές φορές όμως μου έλεγαν:"μην πας έτσι θα μάθει να μην κλαίει,θα κλάψει κανένα τέταρτο και θα σταματήσει..."και εγω τους απαντούσα πως ένα μωράκι δεν μαθαίνει να μην κλαίει,απλά κουράζεται και απογοητεύεται ότι δεν το καταλαβαίνουν και σταματάει!
  Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για τον πρώτο χρόνο,από 'κει και πέρα μπορούν σιγά-σιγά να μπούν όρια!

  Θα σας πω το δικό μου συμπέρασμα σε όλο αυτό:Και κούνησα το μωρό μου!Και αγκαλιά το πήρα!Και ξενύχτησα μαζί του!Και δεν το άφησα ποτέ να κλαίει,με τις ώρες(για την ακρίβεια με τα τέταρτα που μου πρότειναν...).
  Αποτέλεσμα?Ήρθε η ώρα που από μόνος του.μου έδειξε ότι ειναι έτοιμος να κοιμηθει χωρίς να τον κουνάω,ήρθε η ώρα που από μονος του έκοψε τις αγκαλιές και τώρα τον παρακαλάω να με πάρει μια αγκαλιά,ήρθε η ώρα που δεν χρειάστηκε να ξαναξενυχτήσω γιατί ένιωσε ασφαλής!
  Σίγουρα παίζει ρόλο βέβαια και ο χαρακτήρας του παιδιού,όμως πιστεύω ακράδαντα ότι σε όλο αυτό παίζει μεγάλο ρόλο το περιβάλλον που μεγαλώνει έναν παιδί,και η κάθε μανούλα πρέπει να βρεί με αγάπη το δικό της τρόπο που μέσα από αυτό νιώθει καλά,για παράδειγμα ένα βασικό κομμάτι του attachment parenting είναι ο θηλασμός,εγώ κατάφερα να τον θηλάσω μόνο δυο μήνες(κάτι για το οποιο στεναχωριέμαι πολυ),δεύτερο παράδειγμα είναι ο οικογενειακός ύπνος,το έκανα ελάχιστες φορές γιατί ήταν κάτι που δεν ταίριαζε σε 'μένα.
  Αν μια φίλη μου ζήταγε μια συμβουλή,θα της έλεγα ακουλούθησε το μωρό σου!Αφουγκράσου τις ανάγκες του!


                                                     Βούλα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου